SF, als je geen voeten meer hebt ga je toch fietse

San Francisco
De gisteren vroeg de stad in gegaan omdat we veel wilden zien. Eerst naar Union Square gelopen, daarna langs de pieren naar het noorden. Bij de pier waar de boten naar Alcatraz vertrekken stond een bordje "eerste kaarten 17 augustus", we hadden nog geen kaarten en begrepen van iedereen dat dit m ook niet meer ging worden. Doordat we toch even bleven staan om te kijken werden we door een van de rangers aangesproken dat er voor 11 uur nog kaarten waren omdat die net waren vrij gekomen. Geen idee hoe laat het op dat moment was maar deed er niet toe. We hebben direct een sprintje getrokken naar de kassa en een kwartier later zaten we op de boot. Allebei grote glimlach omdat dit niet het eerste deze vakantie is wat wel heel gunstig uitpakt. Bij de hotelkamer in SF hadden we ook al een gelukje. We hadden drie verschillende kamers geboekt omdat dit de laatste waren die beschikbaar waren en gezien SF vrij duur is om te overnachten wilden we toch dit motel, niet extreem duur op goede locatie. Aangekomen bij het motel nog eens navraag gedaan en toen konden we toch op 1 kamer blijven voor drie nachten, wat nog goedkoper was ook!
Maar, op naar Alcatraz dus, kort stukje varen en leuk uitzicht over de baai. Wel een gek idee dat je enthousiast bent om naar een gevangenis te gaan... Bij aankomst praatje van een ranger, een hoop broedende vogels op het eiland dus mogen niet overal lopen. Iedereen rende naar de audio tour dus wij hebben eerst rustig zelf een rondje gelopen. Daarna een documentaire bekeken van discovery channel over het eiland. En toen het iets rustiger was de audio tour door het cellen complex gedaan. Wat een mini cellen! Onvoorstelbaar dat mensen daar in opgesloten werden. Het was een indrukwekkende tour. Na de tour de boot terug gepakt naar vaste land. Pier 39 en fishermans warf bekeken, waar helaas maar twee zeeleeuwen lagen en 1 zeehond. Bij hard rock cafe gegeten en toen over de (ik denk hoogste) heuvel weer terug richting hotel gelopen. Sommige stukken waren zo steil dat het hoeken van 45 graden of meer waren. Ondertussen kort bezoek gebracht aan de Ross, winkel met kleding van bekende merken voor minder dan outlet prijzen, voor vrouwen altijd leuk... Onze voeten waren daarna aardig op!
Vandaag iets later opgestaan. Eerst met de cable car de heuvel over, een uur wachten voor je mee mag maar was erg leuk! En daarna op de fiets naar de Golden Gate Brigde! Een paar kleine heueveltjes en een hoop leuke uitzichten verder over de brug gefietst. Wat een wind, je wordt zo een beetje van je fiets geblazen. Zeker als je om de pilaren heen moet waar je een flinke zwieper extra wind krijgt.
Ons was geadviseerd om door te fietsen naar een plaatsje aan de andere kant van de brug waar de ferry weer naar de stad gaat. Wederom een steile heuvel maar nu omlaag... Aangekomen in het stadje stond er iemand van ons fiets verhuur bedrijf met uitleg. De ferry waar we mee wilden werden geen tijden/kaarten voor reservering meer uitgegeven. Wat betekende dat je moest wachten tot ferry nummer 30 en het dan first come first serve zou zijn. De teller stond op dat moment op 17... kon dus nog met gemak drie uur duren. Doorfietsen kon maar dan moest je nog 10 mijl fietsen en wist je ook niet hoe laat daar de ferry zou gaan. Andere optie was de steile heuvel weer trotseren, maar nu omhoog... het werd de laatste optie omdat we om half zeven met Marjan Nico en Jasper hadden afgesproken om te eten in Italian street. Het was inmiddels al half vijf dus hadden weinig andere keuze. Een sms gestuurd dat we later zouden zijn, toen bleek dat zij hetzelfde probleem hadden terwijl zij al een stuk eerder waren. Zij hadden de fietsen net weer ingeleverd. Onderweg elkaar dus ergens gepasseerd maar niet gezien. Na 8 mijl extra fietsen en twee keer de Golden Gate weer terug in de haven.
Om zeven uur bij Italiaans restaurant gegeten en daarna naar het motel. Geen voeten en bovenbenen meer over... Zo slapen, morgen highway 1.