Grand Canyon

Vanochtend was ik al vroeg wakker, buiten was het flink afgekoeld en had het zomaar koud. Toch gek na 40 graden overdag. Om 7 uur opgestaan, want we wilden om 8 uur bij het visitors center zijn. Het werd kwart over acht in de auto. Rond negen uur waren we bij het visitors center, was verder rijden dan wel dachten. De weg erheen was slingeren door de bossen. Net na het punt waar je je Nationale Park pas moet laten zien reden we langs een flinke kudde bizons, die lagen te rollen in het zand, drinkend bij hun moeder en jongen die elkaar aan het uitdagen waren. Helaas waren er debiele toeristen die er hard langs reden met een camper, toeteren of midden op de weg stil gaan staan om een foto te maken terwijl 10 meter verder een parkeerhaven was. Iets met respect voor natuur en medemens... Daarna zijn we doorgereden tot het einde van de weg, waar het visitors center ligt.
Vlak achter de parkeerplaats bij het visitors center begon de kleine trail naar Bright Angel point. Het eerste uitkijkpunt van de dag. Het tweede blik op de canyon, we waren onderweg al even gestopt om te kijken bij een picknick plek. Eerst bronwater getapt wat uit de canyon komt daarna zijn we naar Bright Angel gelopen en daarna nog een stuk langs de rim het bos in. Op elke hoek een mooi uitzicht waardoor lopen niet erg snel gaat. We hebben zo een 2,5 uur gelopen. Daarna even gegeten en terug gegaan naar het huisje om dit keer niet op het heetst van de dag actief te zijn. In eerste instantie dacht ik dat we minder lang zouden doen over de eerste trail en wilde ik nog een stuk lopen van de Kaibab trail, dat is een trail die afzakt de canyon in en daarmee kan je uiteindelijk doorlopen naar de zuidrim. Dat is wel een meerdaagse tocht en ik wilde een kort stuk er van pakken om een indruk te krijgen van lager in de canyon. Maar omdat het vandaag 29 graden zou worden en we om half 1 de mogelijkheid hadden leek het me niet verstandig. Daarom maar het andere uiterste en lekker een middagdutje gedaan. Opstaan viel iets tegen, maar daarna weer richting park voor de andere uitkijkpunten. We reden om 4 uur weer naar het park toe en zagen al dat de wolken aardig begonnen te stapelen. Aan de ranger bij de ingang gevraagd er al onweer is gezien maar die zei nog niet. Dat duurde niet lang want toen wij na een half uur rijden aankwamen bij ons eerste uitkijkpunt van de middag was het al flink aan het regenen. Na 5 minuten werd het wel droog en konden we de auto uit. Geadviseerd wordt namelijk om bij onweer niet op de rim te staan dus daar ook maar even netjes naar geluisterd.
Bij het tweede punt zagen we in de verte al onweer, nog even geprobeerd foto's te maken maar het was nog iets te licht op de plek waar wij stonden. Besloten niet verder te rijden omdat de buiten met een rap tempo op ons af kwam en we niet de slingerweg naar beneden wilden rijden in de onweer. Bij ons huisje aangekomen gaat het onweer al snel goed tekeer. Camera en statief dus weer gepakt en een paar hele mooie foto's kunnen maken van het onweer.
We hadden gisteren besloten dat als er nog plek was op een helikopter vlucht we dat zouden doen maar dat blijkt alleen vanaf de zuidrim te kunnen en wij zitten bij noord. We hadden voor noord gekozen omdat maar 10% van de jaarlijkse bezoekers naar noord gaat en wij dat leuker vonden dan een kwartier wachten tot je iets ziet van je uitzicht. Het is hier dan ook heerlijk rustig. Wel veel andere toeristen maar het stoort niet. Lokale mensen zijn allemaal heel erg vriendelijk.
We hebben al 1600 mijl gereden en gaan morgen naar Vegas rijden. Nu eerst hopen dat de onweer wegtrekt, lekker douchen en dan mijn laatste nacht als twintiger...